به احترام دلی که سکوتش می آید
کم کم داره این دنیای مجازیت هم فرمالیته میشه حضرت محبوب ! توی این دنیای مجازی هم باید طبق قوانین وبلاگی هفته ای دو سه بار آپ کنی ( شما بخوان به روز رسانی !) همه بگن کیه که گوش کنه ! این آـرام طوفانی رو هیچکی نشناسه شما که خوب میشناسی اصولا ترجیح میده ایلیاتی بمونه نه مدرن ! بی خیال همه ی قوانین وبلاگ نویسان محترم پارسی بلاگ وکلیه ی فامیل وابسته
حالا که میهمانی شروع شده باید حد اقل به رسم ادب تبریکی گفت شاید ! اما چه کنم که سکوتم می آید این روزها تا فریاد ...
حکایت همان 3 نقطه های معروف است
دلم ...
تو ...
کجا ...
چرا ...
آخه ...
پس ...
من ...
وآخرش اینجوری تموم میشه که : هرچی تو بگی !
لبیک گو امده ام برای نیاز پس انصاف نیست بگویم ناز کم کن !
این روزها بیش از همیشه وقت جولان توست پس بتاز
از امروز تا آخر مهمونی هر چی بذاری جلوم میگم دست شما درست حضرت صاحب خانه میخوام تمرین رضایت کنم ، تمرین تسلیم موافقی؟!
ماه رمضان که شروع میشه همه اش نگران نرسیدن به شبهای قدرم ! این هم از آن عادتهای عجیبه دوران نوجوانی است تا حالا!
شاید برای اینکه شب 23 برام مزه ای داره که هیچ وقت حاضر نیستم با هیچی عوضش کنم وانتظارش همیشه برام شیرینه به همون اندازه که خوردن زنگ آخر مدرسه توی ظهر 5 شنبه وانتظار برای فرداش!
ببخشید حضرت محبوب اما هر کار میکنم نوشتنم نمیاد ترجیح میدم شروع این معاشقه ی یک ماهه ( اگر عرضه ی عاشقی داشته باشم) با سکوت همراه باشه
به احترام دلی که سکوتش می آید تا اطلاع ثانوی هیسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس ...
ارادتمند : آرام طوفانی 